سال ۱۹۰۴ بود وقتی فرانسه تصمیم گرفت چهره بینالمللی خود را به مثابه پایتخت مد جهانی آرایش نماید از ۱۹۰۴ این کوشش ادامه داشته است در قرن بیست و یکم اصل و فرع کیف دستی یکی از برندهای معروف فرانسوی علامت شخصیت هر بانوی شیک پوش شد، این ماجرا حتی ابعاد فکاهی هم به خود گرفت، شعبه شانزلیزه این برند معروف، یک محل محبوب برای عکسهای سلفی شد حتی به مراتب بیشتر از جلوی درب ورودی موزه لوور.
اگر به نظر برندهای فرانسوی گران هستند و هزینهی زیاد میآفرینند مهم است که بدانیم برای خود فرانسویها چهل و دو درصد البسهای که خرید میکنند در مغازههای بزرگ حراجی مراکز تجاری شهرها است، این نکته شاید مهمتر باشد که بدانیم سی درصد فرانسویها در همه پرسیها میگویند البسهای که برای خود خریدهاند دست دوم است، باز برای اینکه معیار مقایسهای داشته باشیم در سال ۲۰۱۰ فقط پانزده درصد فرانسویها اذعان داشتند که البسهشان دست دوم است، ده سال است که فروش البسه نو در فرانسه افت داشته است و پیش بینی بر این قرار است که این افت ادامه پیدا خواهد کرد تعداد زیادی از برندهای مشهور فرانسوی یا ورشکست شدهاند یا مجبور شدهاند چشمانداز بینالمللی نوینی برای تولید و ارائه کالای خود در نظر بگیرند تا شاید بقا یابند. نمیخواهم مساله شورش و حملهی جلیقه زردها را به مغازههای تجملی شهرهای فرانسه نادیده بگیرم ، ولی بازرگانان فرانسوی چه خرده فروش و چه عمده فروش سودشان را این روزها با اصطلاح گاو لاغر مقایسه میکنند و معتقد هستند که گاو سودشان به این زودی چاق نخواهد شد.
خوب است که بدانیم، که ارزش البسهی دست دومی که در فرانسه مورد معامله قرار میگیرد بالغ بر یک میلیارد یورو است، یک بُعد دیگر این ماجرا که ترکیبی از بحران اقتصادی، جریانهای اجتماعی و پیشرفت و تحول فنآوری است خرید و فروش البسه توسط شهروندان در شبکههای اجتماعی اینترنتی است به نحوی این تحول جایگاههای فروشگاههای البسه را نیز مورد تهدید قرار داده است، این بحران جدیدی است در سیستم توزیع و تولید جوامع سرمایهداری در پایان دهه دوم قرن بیست و یکم.
لینک روزنامه جهان صنعت