اخبار, روزنامه جهان صنعت
برزیل: نظامیانی که مداخله سیاسی نمی‌خواهند
آذر
بولسونارو رئیس دولت برزیل رخداد بزرگی را در زندگی سیاسی آمریکای جنوبی رغم زده است جمله‌ا ش کوتاه و ساده بود :” من مایلم وجود حکومت‌های پیشین برزیل را جشن بگیرم.” واکنش‌های مختلفی به این صحبت بوجود آمد ولی جالب است اگر بگوئیم آنانی که بیشترین خودداری را از بروز شعفمندی از چنین سیاستی را ابراز کردند فرماندهان نظامی برزیل بودند.
در مقابل جمله‌ی پر شور و شعف رئیس جمهور بولسونارو در دفاع از نقش نظامیان، صحبت ژنرال بازنشسته و وزیر روابط سیاسی با کنگره برزیل در دولت آقای بولسونارو، آقای کارلوس آلبرتو دو سانتوس کروز بسیار پر معنا بود وی در پاسخ به بیان رئیس جمهور گفت:” نقش حکومت نظامی در برزیل پایان یافته است وی اضافه کرد آنچه را که رئیس جمهور می‌خواهد به هیچ وجه نمی‌تواند به یک جشن ملی تبدیل کند.”
معنای چنین جشنی چه بود اگر برگزار می‌شد معنایش این بود: جشن گرفتن برای کودتای نظامی سال ۱۹۶۴ که برای مدت بیست سال دیکتاتوری نظامی بر برزیل تحمیل کرد.”
آقای سانتوس کروز از آن رهبران نظامی است که قبل از هرچیز گرایش واقع‌گرایانه دارند، اهل شعار نیستند و در امر سیاست تفکرشان بالغ است نقش نظامیان برزیل امروز قبل از هر چیزی حفظ وحدت ملی و سامان دادن رشد اقتصادی است که مانع از افت جامعه برزیل به قهقرای فقر گردد ممکن است سیاست مداران بخواهند نظامیان را وسیله‌ای برای اهداف غیر ملی خود کنند ولی همین نظامیان امروز بسیار به ضرورت‌های ملی برزیل آگاه هستند و نسبت به آنها متعهد، یعنی اینان به راحتی اجازه نمی‌دهند که قوای نظامی برزیل مجددا عامل سرکوب آزادی و دموکراسی گردد، جالب اینجاست که حتی آن نظامیانی که در خود دولت آقای بولسونارو حضور دارند با گفتمان تهییج و بسیج نظامیان وی مخالف هستند جالب است که بدانیم که گرایش سیاست‌مداران نظامی‌گرای برزیل به دوست‌داری آقای دونالد ترامپ و تبعیت از سیاست‌های وی است
امروز آن نظامی در برزیل ملی‌گرا تعبیر می‌شود که آگاه به ضرورت حفظ وحدت ملی به منظور ایجاد آنچنان وحدت ملی که رشد اقتصادی آن کشور را تضمین نماید.