تنهایی بر روی دوش انسان بار سنگینی به وجود می آورد که وزن زیادی دارد. انسان باید مشکل تنهایی را با خودش حل کند و دلیل وارد شدن در رابطه عشق نمیتواند تنهایی باشد.
طرفین رابطه عشق مسئولیت جبران کمبودهای زندگی یکدیگر را ندارند و اینکه کسی را مسئول بدانیم فلان مشکل زندگی من را برطرف کند دلیل آنکه با من در رابطه است یک دیدگاه اشتباه است. هر شخصی در رابطه، فردیت و شخصیت مختص به خودش را دارد و هیچکس نباید سایه دیگری باشد و به همین دلیل الزامی ندارد که عاشق و معشوق شبیه یکدیگر باشند.
شخص در رابطه باید در خود شعفی رشد بدهد و این شعف در وجودش شکل بگیرد تا بتواند این شعف را با طرف رابطهاش قسمت کند وگرنه رابطه مملو از برودت مشکلات زندگی هر طرف خواهد شد.