رابطه عشق مانند یک ترازو است، وظیفهی طرفین رابطه است که سهم خود را جهت حفظ تعادل ترازو در کفههای ترازو قرار بدهند. مهمترین عناصر آن شادی و آرامش است. بقیه عوامل مانند پول، ماشین و … عواملی هستند که جهت معاملهی یکدیگر وارد میکنند. کسی که به فکر آرامش و شاد کردن معشوق خود باشد و در آن راستا پویا باشد عاشق واقعی است.
یک عشق واقعی و تاثیرات آن هیچگاه از وجود انسان پاک نمیشود و من وجودی افراد بعد از وارد شدن در رابطه عوض میشود و دیگر آن من سابق نخواهد بود؛ مانند شیاری عمیق که در قلب انسان به وجود آمده باشد، قابل رفع نیست. عشق و شعف آن چیزی در انسان به وجود میآورد که هیچگاه از یاد انسان نمیرود.
فرد در رابطه عشق شکوفا میشود و جنبه های مختلف وجودی او بروز پیدا میکند و با توجه به آن، چیزی در کفه ترازو قرار میدهد؛ باید بکوشیم جنبههای مختلف وجودی خود را شکوفا کنیم و مستمر باشیم که چه چیزی به عنوان سهم خود در کفه ترازو قرار میدهیم.