در روزهای پایانی آخرین زمستان صده 1300 به سر میبریم و برای شما عزیزان و دنبال کنندگان پادکستها آرزوی تندرستی و شادی داریم. به مناسبت نزدیک شدن سال نو در مورد محمل شادی، کیفیت شادی و توزیع شادی بشنوید.
موضوع انتخاب شده در این پادکست، مالیات برشادی است. آیا شما تا به حال مالیات شادی را پرداختهاید؟
در روابط انسانی درون جامعه برخی مناسبات مالیات غیر مستقیم برشادی وجود دارد. این جمله به معنی آن است که اگر کسی شاد باشد با من صحبت کند، من کوله باری از غم و مشکلات و سختیها را بر روی دوش آن فرد قرار میدهم که شادی او افت کند تا احساس سبکی و آرامش کنم. به این کوله بارها مالیات برشادی میگوییم.
گرایشی در این زمینه هست که بیان میکند شادی دیگران مانند خاری در چشم من است و این موضوع بسیار غمانگیز است که شادی کسی باعث ناراحتی دیگری شود. حتی برعکس این مسئله نیز صادق است که غم و ناراحتی دیگران باعث شاد شدن کسی شود. از مکاتب فکری که مفهوم جشن وشادی معادل گناه است بگذریم. موضوع صحبتمان آن مکاتب مانند داعش نیست چرا که برای آنها جوابی تئوریک نمیتوان بیان کرد.
بحث ما راجع به روابط عادی انسانی است که در این روابط تا چه اندازه شادی دیگران را میپذیریم و اگر امکانی هرچند محدود داشتیم در بیشتر شدن این شادیها تاثیر میگذاریم؟
در این ایام که به عید نوروز نزدیک میشویم با وجود ویروس کووید 19 و بسیاری از اتفاقات غمانگیزی که رخ داده و خواهد داد، چگونه میتوانیم شادیها را احیاء کنیم و گسترش دهیم بدون آنکه حداقل اصولی را که برای سلامت خودمان باید رعایت کنیم زیر پا بگذاریم؟
در دنیایی که زندگی میکنیم یک سری شادیهای کاذب وجود دارد، که عمدتا با سلطهی ایدئولوژی مصرف ارتباط دارد. مانند تفکرشادی خرید محور که افرادی متصور میشوند خرید کردن باعث میشود افسردگی آنها از بین برود. این تفکر اشکالاتی بزرگ دارد، از جمله آنکه قطعا برخلاف اصول حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی کرهی خاکی ما میباشد و این روند فقط به صورت موقت باعث میشود افسردگی فرد از بین برود، به همین دلیل به طور مداوم و بیپروا این کار انجام مى دهند.
مبنای شادی سالم انسان رابطه با طبیعت، رابطه با هنر و قدر روابط صمیمی را دانستن میتواند باشد.
در این پادکست پروفسور مجتبی صدریا به این مسائل به تفصیل پرداخته است که از شما عزیزان دعوت میکنیم به آن گوش فرا دهید.